Vandaag had ik het thema "textuur" als leidraad. Nou dan kun je wel blijven klikken, alles is textuur en niets is gelijk. Waarom textuur? Ik heb me natuurlijk aangemeld bij een facebookgroep voor mijn camera ( nikon coolpixB700) en daar hebben we iedere twee weken een ander thema.
Daarnaast heb ik me aangemeld bij een lokale fotoclub en ook van daaruit komen er ideeën binnen.
Het tekenen en schilderen is al sinds begin dit jaar op een heel laag pitje komen te staan, misschien door de reuma in mijn handen,maar misschien ook gewoon omdat ik toe ben aan een andere uitdaging.
Mijn ziek zijn dit jaar en de opname in Beatrixoord hebben wel weer wat met me gedaan.
COPD heeft me veel dingen doen inleveren. En/en, is er niet meer bij, het is nu of/of en dan maak je keuzes en gelukkig heb ik die nog.
Zo heb ik ook de keuze gemaakt om uit alle copd facebookgroepen te stappen. Ik weet inmiddels wel dat het niet beter gaat worden, maar wil er niet 24/7 mee bezig zijn. Heb genoeg aan mijn eigen ondervindingen.
Blogjes schrijven staat ook op een laag pitje. Er zit niet zoveel verandering in mijn dagelijkse avonturen, ze hebben enkel een upgrade af en toe.
Ik begon met het dragen van inlegkruisjes, dat werden inco mini's en nu zit ik al op de 4 druppel gradatie. Dat betekend dat je niet meer lekt, maar af en toe stroomt, maar ook hierin zit gelukkig nog een groeimogelijkheid.
Het leuninghijsen is vervangen door een stoeltjeslift, de loopfiets door een scoot er is een zadelkruk aangeschaft opdat ik toch nog wat werkzaamheden bij het aanrecht kan/mag doen.
De reuma heeft wel een extra moeilijkheidsfactor toegevoegd aan de toch al ingewikkelde methode om jezelf te kunnen blijven douchen en aankleden, dus mijn leventje blijft een zoektocht naar oplossingen. Al dat speurwerk houdt dus wel in dat er veel minder ruimte is voor spontane afwijkingen van de dagelijkse routine.
Tijdens mijn opname heb ik weer vernomen wat fotograferen voor en met me doet. Ik heb het ooit veel gedaan na het overlijden van Rom. Ook toen gaf het rust en hielp het me het mooie in vele dingen te zien. Nu is dit ook het geval, ik geniet iedere dag van de vogeltjes die mijn tuin bezoeken, de scootritjes met mijn doggie en het uitvinden van de mogelijkheden die er zijn met de camera. Ik knoop lichtjes om mijn deeghaken en kijk of daar een mooie foto van te maken valt als dat draait. Het thema was toen werken met licht en sluitertijden. Nu was de gedachte erg goed, maar niet slim :), het draaide veel te snel en ik mag blij zijn dat de lampjes met batterijen er niet afgevlogen zijn. Daarna heb ik de garde maar versierd aan de afzuigkap vastgebonden en handmatig de lampjes toen laten draaien :)
Het kijken naar een mandarijn geeft me ideeën, ik speel met water en zeep, vind zwart/wit foto's iets hebben en wie weet ga ik zelfs wel weer gedichten bij de foto's maken.
Dit blogje sluit ik weer af met een oud gedichtje van mij en ook hierin lees je wat natuur doet voor mij.
soms heb je dat gevoel
ietwat verloren, en toch ook niet
geluk ziend, in alles om je heen
geen reden hebbend voor verdriet
niet toegeven aan dat groot gemis
wilt al het moois zo graag beschrijven
dat het vlinderbloemenzaad in bloei staat
maar de woorden steken blijven
je ogen zien die kleine merel
snavel gevuld, op weg naar ’t nest
hoort het water van de vijver
en je hart voelt dan de rest
die merel, is dan niet meer een vogel
en die bloemen staan voor zoveel meer
zien en voelen, vloeit dan samen
beschrijf ze wel een andere keer
- mums -
