Ben zelf met een exrijder getrouwd en zodoende ben ik daar al menigmaal tegen aangelopen.
Je hoort mij dan ook vaak roepen :" Ja hoor, het zal weer geen BMW zijn."
Vorige week trof ik er ook weer eentje. Moest in het dorp even naar de drogist. Zie dat er al veel parkeerplaatsen bezet zijn en bij het uitreiken van die mooie blauwe borden met een rolstoel stond ons dorpje vast achteraan.
Vooraan zijn er nog twee vrij gelukkig, maar toen de bestuurster voor mij haar auto had weggezet was er geen eentje mee over.
Bleef er voor mij enkel de stoep over .
Zij gaat ook naar de drogist en als ik naar binnenloop staat ze vlak achter de deur.
Had haar niet echt goed gezien dus vraag voor de zekerheid nog even of de grote BMW van haar is. Ze begint te stralen en vol trots beaamt ze dit, maar als ik haar vervolgens aanspreek op haar parkeervaardigheid is ze behoorlijk gepikeerd en was ik het die trots straalde.
Het was me een paar weken daarvoor ook al eens overkomen. Rijdt er iemand zowat tot aan de winkeldeur door en blokkeert daardoor de twee invalidenplaatsen. Zijn excuus:"Hoefde enkel maar even sigaretten te halen."
Het automerk mogen jullie raden.
Schreef ik vorige keer al over die fijne antibiotica met haar bijwerkingen....nou ze kwamen hoor en natuurlijk weer in het weekend.
Daar zat ik dan volgens het reclamespotje " met die vervelende jeuk hier en dat branderige gevoel daar"
Water, azijn en tea treeolie worden als E.H.B.O. ingezet en als schuifelend op mijn stoel kom ik het weekend wel door.
Toch ietwat sacherijnig kunnen kleine dingen ineens gaan irriteren en als dan vervolgens mijn telefoon voor de zoveelste keer vastloopt besluit ik dat het tijd wordt voor een andere. Had me op het grote web al wat ingelezen over enkele toestellen en besloot niet online te bestellen, maar naar de dichtstbijzijnde phonewinkel te gaan. Die zouden vast graag aan mijn wensen voldoen.
Nou mooi niet dus.
Ze wilden me me met alle geweld een toestel met abonnement verkopen, en ik had al aangegeven dat ik een toestel wilde met sim-only en een wat betere camera dan die ik momenteel had.
"Mevrouw, U wilt onderweg toch ook wel kunnen appen", waarop ik antwoordde dat ik wel gewoon goedendag zei tegen de mensen die ik tegen kwam.
De jongeman deed nog een poging maar helaas. Toen kreeg hij ineens een helder moment en stevende op de vitrine af waarna hij terugkwam met het, naar zijn zeggen, ideale toestel voor mij.
Hij kon het wel twintig euro goedkoper verkopen aan me omdat er beltegoed bijgeleverd werd, maar dat kon hij wel aan iemand anders kwijt. Voor € 125,- was het voor mij. Handtekening, betalen en ik kon naar huis met mijn nieuwe mobiel.
Thuisgekomen ging ik er eens rustig voor zitten, maar toen ik de specificaties las voelde er iets niet goed.
Ging op internet kijken en daar stond hij voor dertig euries goedkoper en de camera had niets meer dan mijn oude toestel.
Nog twee minuten tot sluitingstijd van de winkel, dus gelijk gebeld en te kennen gegeven dat ik me behoorlijk genaaid voelde...een ander woord kon ik niet zo gauw verzinnen.
Maandag heb ik het toestel weer teruggebracht en inmiddels had de postbode al mijn internetaankoop afgeleverd.
Tussendoor ook nog even bij de huisarts geweest en gevraagd om een zalfje tegen die schimmelinfectie, maar hetgeen ik hebben wil wordt daar niet standaard voor verstrekt en het zal met de dokter worden overlegd.Aan het eind van de middag zal er iets voor me liggen.
Nou er lag zeker wat, maar niet mijn zalfje waarvan ik weet dat het binnen een paar uur werkt, maar de zalf die ook in het tv spotje wordt aangeprezen...Canesten...ben drie dagen verder, maar over...ho maar. Dus maar verder met de huismiddeltjes.
Daarnaast ben ik lekker wensen gaan zaaien, want daar leent zich deze maan(d) uitstekend voor. Nu ik weet dat de longverkleining nog geen optie is zal ik me dus gaan richten op dingen die wel mogelijk zijn.
Heb een aanvraag lopen voor een loopfiets. Dan kan ik me toch voortbewegen zonder mijn knieën teveel te belasten.
Wil graag de natuur in met o.a wichelroedes en het lijkt me leuk om dat met kinderen spelenderwijs te doen, dus ook daar ideetjes voor zaaien.
En natuurlijk zaai ik ook nog weer het voornemen om mijn blogjes te laten bundelen.
Besluit weer met een gedicht van mij. Geschreven precies 9 jaar geleden.
luister naar je hart
dan weet je, je zit altijd goed
pijn schreeuwt en het verstand dat fluistert
verwarring hoe je verder moet
de één roept, er is zoveel meer
luister, je moet door
vermengd met steken in je hart
door dat wat je verloor
verleg een steen in de rivier
en hij zal anders stromen
vindt de weg toch naar zijn doel
aan ’t eindpunt zal hij komen
ook deze rivier, stroomt ergens heen
en zal dat punt bereiken
maar bij het vinden van die weg
kan de oever hier en daar bezwijken
